Vale Gierzwaluw 0 · 0 · 128, 197-212

Broedt in het Middellandse Zeegebied, Noord-Afrika, het Arabisch Schiereiland en Zuid-Iran; overwintert ten zuiden van de Sahara, van Senegal oostelijk tot in Ethiopië

De soort is niet alleen genetisch nauw verwant aan Gierzwaluw A apus maar ook moeilijk te onderscheiden. Gezien het geregelde voorkomen in omringende landen was het tot 2006 niet de vraag of deze soort een keer in Nederland kon komen maar of het dan zou lukken om het geval goed genoeg te documenteren om aanvaarding mogelijk te maken. Het tweede geval liet tot 2013 op zich wachten. Tot en met 2015 waren er 11 gevallen, alle gedocumenteerd met goede foto's. Meldingen zonder fotografisch bewijs konden de toets der kritiek niet doorstaan. Gevallen in het late najaar zijn min of meer de norm in Noordwest-Europa maar er zijn ook wat voorjaars- en zomergevallen. Na 2015 groeide het aantal gevallen gestaag door, soms met meer dan 10 exemplaren per jaar, zoals 14 gevallen (21 individuen) in 2020 en een ongekend hoog aantal van 84 gevallen en 159 individuen in najaar 2022. Alle gevallen tot en met 2022 werden ontdekt tussen 9 oktober en 15 november; soms bleven exemplaren enkele dagen ter plekke en regelmatig werden kleine groepjes van enkele exemplaren gezien, tot maximaal zeven. Vanaf 1 januari 2023 wordt de soort niet meer beoordeeld. Het jaar 2022 was voorlopig wel een extreme uitschieter; in 2023 en vooral 2024 waren de aantallen weer een stuk lager (in 2024 minder dan vijf); in 2024 was wel het eerste goed gedocumenteerde voorjaarsgeval.