Ringsnaveleend 5 · 13 · 40, 40-41

Broedt in Noord-Amerika; overwintert zuidelijk tot Zuid-Mexico, Caribische eilanden en soms Panama

Al voor 1986 waren er twee ringterugmeldingen van vogels die de Atlantische Oceaan overstaken. Een in New Brunswick, Canada, geringd exemplaar werd binnen drie maanden in Wales aangetroffen en een in maart 1977 in Engeland geringde vogel werd in mei 1977 in Groenland geschoten. Het eerste geval voor Europa in de 20e eeuw was (pas) in 1955 in Gloucestershire, Engeland. Vooral sinds de 1970er jaren nam het jaarlijkse aantal in Brittannië fors toe en daarna in heel Europa. In Nederland is het één van de meest 'algemene' Nearctisch eendensoorten. De meest gevallen betreffen (de makkelijker te herkennen) mannetjes. In april 1996 werd het eerste vrouwtje voor Nederland vastgesteld en tot en met 2024 volgden er daarna nog een handvol. Ook hybriden Ringsnaveleend x Kuifeend A collaris x fuligula worden af en toe in Nederland gezien en beoordeeld door de CDNA. De frequentie waarmee hybriden worden vastgesteld wijst erop dat Ringsnaveleenden die zijn afgedwaald vrij makkelijk tot broeden komen met Kuifeenden A fuligula , hoewel een herkomst uit gevangenschap (waar al dan niet bewust kruisingen worden gefaciliteerd) bij hybriden ook een mogelijkheid is.