Ringsnavelmeeuw 0 · 6 · 5

Broedt en overwintert in Noord-Amerika

Sinds het eerste geval van de soort in Brittannië in maart 1973 is er een enorme toename geweest en zijn er 100en vastgesteld. Ook in andere landen zoals de Azoren, Frankrijk en Spanje werden toen veel vogels vastgesteld. Sinds de eeuwwisseling is er echter weer een dalende trend in het aantal gevallen in Europa. In de winter te Bergen, Hordaland, Noorwegen, geringde exemplaren werden teruggemeld op 25 april 1990 in IJsland en in 1991 te St John's, Newfoundland, Canada. Aan de Britse oostkust is het altijd een zeldzaamheid gebleven, wat overeenkomt met de lage aantallen in Nederland. Meerdere gevallen keerden soms jarenlang achter elkaar terug zoals het exemplaar van Goes, Zeeland, van de winter van 1997/98 tot en met die van 2004/05. Een andere vogel die meerdere jaren achtereen terugkwam was die van Tiel, Gelderland, van de winter van 2003/04 tot en met die van 2007/08. Het meest opmerkelijke exemplaar was dat van Limburg (en België) in februari-maart 2012 dat bleek te zijn geringd in Polen in januari 2005 en dat daarna geregeld in Polen werd teruggezien. In december 2021 bleek uit een kort daarvoor aangebrachte gps-zender dat diezelfde 'Kajzerka' over Nederland had gevlogen zonder opgemerkt te worden en ook in 2022 en 2023 deed de vogel enkele plekken in Nederland aan onderweg van of naar de overwinterlocatie in België of de broedlocatie in Rusland waar hij met een Stormmeeuw L canus jongen grootbracht. Tijdens de voorjaarstrek in 2022 en 2023 was Kajzerka dankzij de publieke gps-gegevens te onderscheppen door anticiperende vogelaars. Een exemplaar gefotografeerd bij Middelburg, Zeeland, op 24-27 april 2008 kon niet als een hybride Ringsnavelmeeuw x Stormmeeuw L delawarensis x canus worden aanvaard omdat het mogelijk (toch) een zuivere Ringsnavelmeeuw betrof. Hetzelfde geldt voor een exemplaar gefotografeerd bij Oosterschar, Friesland, op 5 november 2024.